سلام دوستان گلم...

تو مدتی که نبودم انتظار داشتم حداقل اونایی

که تو لیست پیوندام بودن سری به اینجا می زدن...

اما... ای دریغ...

اومدم دوباره... که هر از چندی باشم...

شما هم باشین...

منتظرتونم...*

 تسبیحی بافته ام

نه از سنگ...

نه از چوب...

نه از مروارید...

بلور اشک هایم را به نخ کشیده ام ؛

تا برای شادمانی ات " دعا " کنم...*

کارگر خسته ای

سکه ای

از جیب کت کهنه و مندرسش

بیرون آورد تا صدقه دهد؛

ناگهان جمله ای روی صندوق دید

و منصرف شد :

" صدقه ،

عمر را زیاد می کند "...*

به انسان بودنت شك كن اگر مستضعفي ديدي

ولي از نان امروزت به او چيزي نبخشيدي

به انسان بودنت شك كن اگر چادر به سر داري

ولي از زير آن چادر به يك ديوانه خنديدي

به انسان بودنت شك كن اگر قاري قرآني

ولي در درك آياتش دچار شك و ترديدي

به انسان بودنت شك كن اگر گفتي خدا ترسي

ولي از ترس اموالت تمام شب نخوابيدي

به انسان بودنت شك كن اگر هر ساله در حجي

ولي از حال همنوعت سوالي هم نپرسيدي

به انسان بودنت شك كن اگر مرگ مرا ديدي

ولي قدر سر سوزن ز جاي خود نجنبيدي ... *

ای خدا ای فاتح هر مشکلم....

ای همه آرامش جان و دلم........

بشنو از دل راز یک بی آبرو

ده مجال گفتگویم گفتگو...

در شب احیا به تو رو می کنم....

خویش را با توبه همسو می کنم........ 

When U Were 15 Yrs Old, I Said I Love U...

وقتی 15 سالت بود

و من بهت گفتم که دوستت دارم ...

صورتت از شرم قرمز شد

و سرت رو به زیر انداختی و لبخند زدی...

When U Were 20 Yrs Old, I Said I Love U...
U Put Ur Head On My Shoulder And Hold My Hand...
Afraid That I Might Dissapear...

وقتی که 20 سالت بود

و من بهت گفتم که دوستت دارم

سرت رو روی شونه هام گذاشتی

و دستم رو تو دستات گرفتی

انگار از این که منو از دست بدی وحشت داشتی

When U Were 25 Yrs Old, I Said I Love U...

U Prepare Breakfast And Serve It In Front Of Me

And Kiss My Forhead

N Said :"U Better Be Quick, Is's Gonna Be Late.."

وقتی که 25 سالت بود

و من بهت گفتم که دوستت دارم ..

صبحانه مو آماده کردی وبرام آوردی  ...

پیشونیم رو بوسیدی و گفتی بهتره عجله کنی ..

داره دیرت می شه

When U Were 30 Yrs Old, I Said I Love U...
U Said: "If U Really Love Me, Please Come Back Early After Work.."

وقتی 30 سالت شد

و من بهت گفتم دوستت دارم ...

بهم گفتی اگه راستی راستی دوستم داری

.بعد از کارت زود بیا خونه

When U Were 40 Yrs Old, I Said I Love U...
U Were Cleaning The Dining Table And Said: "Ok Dear,
But It's Time For
U To Help Our Child With His/Her Revision.."

وقتی  40 ساله شدی

و من بهت گفتم که دوستت دارم

تو داشتی میز شام رو تمیز می کردی و گفتی

باشه عزیزم ولی الان وقت اینه که بری

تو درسها  به بچه مون کمک کنی

When U Were 50 Yrs Old, I Said I Love U..
U Were Knitting And U Laugh At Me

وقتی  که 50 سالت شد

و من بهت گفتم که دوستت دارم 

تو همونجور که بافتنی می بافتی

بهم نکاه کردی و خندیدی

When U Were 60 Yrs Old, I Said I Love U...
U Smile At Me

وقتی  60 سالت شد

بهت گفتم که چقدر دوستت دارم

و تو به من لبخند زدی...

When U Were 70 Yrs Old. I Said I Love U...
We Sitting On The Rocking Chair With Our Glasses On..

I'M Reading Your Love Letter That U Sent To Me 50 Yrs Ago..
With Our Hand Crossing Together

وقتی که 70 ساله شدی

و من بهت گفتم دوستت دارم

در حالی که روی صندلی راحتیمون نشسته بودیم

من نامه های عاشقانه ات رو که 50 سال پیش

برای من نوشته بودی رو می خوندم

و دستامون تو دست هم بود

When U Were 80 Yrs Old, U Said U Love Me!
I Didn't Say Anything But Cried...

وقتی  که 80 سالت شد ...

این تو بودی که گفتی که من رو دوست داری..

نتونستم چیزی بگم ...

فقط اشک در چشمام جمع شد

That Day Must Be The Happiest Day Of My Life!
Because U Said U Love Me !!!

اون روز بهترین روز زندگی من بود ...

چون تو هم گفتی که منو دوست داری

to tell someone how much you love,
how much you care.
Because when they're gone,
no matter how loud you shout and cry,
they won't hear you anymore

به کسی که دوستش داری

بگو که چقدر بهش علاقه داری

و چقدر در زندگی براش ارزش قائل هستی

چون زمانی که از دستش بدی

مهم نیست که چقدر بلند فریاد بزنی

" اون دیگر صدایت را نخواهد شنید ..."

اجل تو مرحمتی کن 

من  از  زمانه که دسـت تـو   داد  تقدیرم

هـنوز هم که هـنوز اسـت سخت دلگیرم

تو رفته ای ومن اندر در هجوم  خاطره ها

چو قـاب عـکس قدیمی  اســیر   تصویرم
 

چه ســاده ام که پـس از رفــتن تو هرباره

نشــانت  از  ته  فنــجان  قــهوه   میگیرم

چـقــدر ســرزنش خــلق وطعنه ی مردم؟

به غیـر دل به تو بسـتن چه بوده تقصیرم؟

هزاروسـیصد و  …   بــگـذر … تولدم بوده

به چـهره گــرچه جـوانم  ولی به دل پیـرم

مـن ورهایی ازیـن غم؟ زهی خــیال عبـث

که مثل آهوی در دسـت و پنجه ی شـیرم

بیـا به راه  گـلویم  خوش  آمدی  ای بغض

نفس! نیا که من از دسـت زنـدگی سـیرم

چرا به  آخر   خطش نمی  رسـد  عمرم؟

اجل! تو  مـرحمتی کن -  چرا نمی میرم؟

آرزویم این است...

که بهاری بشود روز و شبت...

که ببارد به تمام رخ تو، بارش لحظه ی شادی و شعف...

و من از دور ببینم که پر از لبخند است،

چشم و دنیا و لبت...

هرچند،

من کناری پر غم بنشینم...

شادی من این است :

که تو شادی ای دوست...

آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم

از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم

تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم

شاید که خدا خواست که دلتنگ بمیریم...

تقدیم به روح مرحوم رضا زاهدی

به او که با او چه زود دیر شد...

شیشه ی پنجره را

بـاران شست...

از دل من امـا؛

چه کسی یاد تـــو را

خواهد شست...؟